دنیای مهندسی امروز، دنیای عجایب است؛ ساختارهای عجیب و شگفت انگیزی که در نقاط مختلف جهان به وفور دیده می شوند. از میان این عجایب معماری، بناها یا برج هایی هستند که ظاهرا در تضاد کامل با اصول پذیرفته شده و مسلم پنداشته قرار دارند؛ بناهایی کج که به دلیل شکل و نوع معماری شان قابل توجه هستند و ناخودآگاه این ضرب المثل معروف را به یاد می آورند که «خشت اول چون نهد معمار کج/ تا ثریا می رود دیوار کج»

معروف ترین بنای کج شده جهان، برج پیزا در ایتالیاست، اما نمونه های متعدد دیگری از این موارد را می توان در دیگر ساختمان ها یا بناهای شناخته شده جهان دید. بعضی از این ساختارها عمدا و براساس طرح اولیه به صورت کج ساخته می شوند؛ مانند برج پارک المپیک (Olympic Park’s Tower) در شهر مونترال کانادا که با 165 متر ارتفاع و 45 درجه انحراف نسبت به سطح زمین، بلندترین برج کج شده جهان است.

از دیگر نمونه ها، می توان برج های دوقلو دروازه اروپا (Puerta de Europa) را نام برد که در سال 1996 با 114 متر ارتفاع در شهر مادرید اسپانیا تکمیل شدند؛ نخستین برج های دوقلوی کج جهان که هرکدام 15 درجه انحراف دارند. برج دروازه پایتخت (Capital Gate) در ابوظبی نیز به دلیل ویژگی های خاص معماری اش، در سال 2010 به عنوان «حد عالی برج کج ساخت دست بشر» در رکوردهای جهانی گینس ثبت شد. این برج 35 طبقه ای، 160 متر ارتفاع دارد و 18 درجه به سمت غرب منحرف شده است.

اما برخی از ساختارها بدون قصد قبلی و به مرور زمان کج می شوند و ظاهری باورنکردنی به خود می گیرند. بعضی از آنها باکمک فناوری های امروزی پایدار شده اند و برخی همچنان در حال انحراف هستند. این ساختارها در اثر عوامل طبیعی چون زلزله، بستر نرم یا محاسبات اشتباه سازنده کج شده اند. در صورتی که یک سازه روی زمینی نرم ساخته شود، ساختمان دچار نشست نامتقارن می شود که این موضوع در مورد ساختمان های بلند بیشتر محسوس است.

درواقع با گذشت چندین سال یا در مواردی حتی تا یک قرن، این نشست نامتقارن به میزانی افزایش می یابد که کجی سازه کاملا مشهود می شود. اگر جلوی این نشست نامتقارن گرفته نشود، ممکن است سازه تخریب شود و خسارات غیرقابل جبرانی به جا بگذارد. در ادامه با برخی از مشهورترین بناهای کج شده جهان آشنا می شویم.

باشگاه خبرنگاران - زلزله های شدید باعث خراب شدن ساختمان ها و محبوس شدن افراد زیر خروارها خاک و آجر می شود. در این زمان نجات دادن انسان ها و بدست آوردن آمار افراد زنده زیر آوار بسیار سخت است.

استفاده از سگ های زنده یاب و دستگاه های مختلف یکی از راه های بدست آوردن آمار انسان های زنده است اما دقیق ترین آن ها نیست از این رو دانشمندان به دنبال ساخت وسایلی هستند که می تواند با بیشترین سرعت و کمترین دردسر این آمار را به ما بدهد.

یک گروه طراحی پس از ماه ها تلاش به ایده ای جالب رسیده است و آن هم کرم های نجات هستند. این کرم های نجات می توانند به راحتی به میان آوارها رفته و با سنسورهای خود اطلاعات لازم را به بیرون ارسال کنند.

بر روی این کرم ها همچنین یک دوربین به همراه میکروفن نصب شده است تا در صورت مشاهده افراد از زنده بودن آن ها آگاه شود. این دستگاه می تواند با اطمینان بالا به عمق بیشتری رفته و باعث زنده ماندن انسان های بیشتری شود.